Camperreizen door Amerika

Vandaag staan drie bezienswaardigheden op het programma. El Morro, Ice-cave en El Malpais.

El Morro is dus de eerste stop. Maar niet dan nadat we alweer hebben gezien dat we opnieuw een stralende dag tegemoet gaan: qua weer, maar ook weer qua omgeving. Je hoort mensen wel eens zeggen dat Nieuw Mexico een droge woestijnachtige staat is. Dit eerste stuk van NM lijkt het daar echt helemaal niet op. Het is wel droog, dat wel, maar aan de andere kant ook groen. Met heel veel bosjes door het land verspreid en veel bomen. Het heeft wel wat weg van de omgeving zoals je die ziet in het Playstationspel dat ik heb over een ex-Outlaw, die op zijn paard door dit soort landschappen rijdt om op boeven te jagen (Red Dead Redemption dus). Bij El Morro aangekomen twijfelen we even of we daar een korte of een (iets) langere trail zullen lopen. We besluiten de lange te doen van ongeveer 2 uur. Die leidt eerst langs een rots met heel veel inscripties (Gilroy was here: nee hoor die nou net niet) van lang geleden. Daarna begin je stijl te klimmen naar de top van die rots. En bij elke haarspeldbocht in het pad wordt het uitzicht over het wijdse landschap adembenemender. We hebben vandaag dan ook meer dan 170 foto s gemaakt met zijn tween. Bovenop is een bijzonder pad uitgezet over de witte rotsen die daar liggen, rondom een kleine vallei, waarin ook al weer een bijzondere rotspartij staat.

De voorspelling van de dame in het visitor-centre komt uit. We doen er ongeveer twee uur over om rond te gaan. En we hebben er geen spijt van. We hebben dan bovendien weer wat calorieen van de donuts ervan afgelopen.

De Ice-cave is de tweede stop. We moeten daar naartoe over een vreselijke weg (de slechtste die we tot dan toe gereden hebben, denken we op dat moment). We kunnen daar twee trails lopen volgens de wat over-enthousiaste dame die ons uitlegt wat er te doen is. En naar de vulkaan en de ander wat kortere naar de Ice-cave. Omdat we ook nog naar El Malpais willen, besluiten we alleen de Ice-cave te doen. We lopen daarvoor door een lava-landschap naar de grot, die o.a. door de lava zo koud is dat het water daarbinnen bevriest. Het ijs dat daar ligt is ongeveer 6 meter dik en het diepste ijs is 3400 jaar oud. 

Dat het water daar bevriest is bijzonder omdat je niet eens diep onder de grond bent, maar vrij dicht bij de oppervlakte zelfs.

Bij die grot komen ook twee wat oudere en dikkere amerikanen aan, waarvan we ons afvragen of  die ooit nog terug de trap opkomen bij de grot.

Als we dan richting het ranger-station rijden valt het ons op, dat je overal om ons heen een soort van ruggen en bulten van donkere/zwarte lava ziet. Het lijkt wel of die door de bodem naar boven wordt gedrukt. Als we dit aan de ranger in het station vragen krijgen we een hele uitleg, over een vulkaan en tubes onder de grond, waar de lava door stroomt (tot wel 60 kilometer van de vulkaan af, waar het vandaan komt). En het is met die lava net als met aardschollen die tegen elkaar opdrukken, waardoor de lava - die een soort van taai is, omhoog gedrukt wordt en zo overal boven de grond uitkomt. Een vreemd gezicht. De Ranger zit kennelijk om een praatje verlegen, want hij begint over allerlei bezienswaardigheden en zelfs over een romance van hemzelf toen hij in Europa woonde.

Bij het eerste viewpoint die we vanaf de rangerpost aandoen, moeten we 1 kilometer over een soort wasbord rijden. Echt niet normaal. Als we op dat moment een milk-shake hadden willen maken, hadden we hem alleen maar in de RV hoeven zetten. Was vanzelf gegaan.

Deze eerste valt wat tegen, daarom snel (nou ja niet de eerste 1 km, want die gaat weer terug over het wasbord) naar het volgende punt (de Arch). Een in de rots uitgesleten boog van wel 45 meter. Impressive.

Als we dit punt bewonderd hebben besluiten we naar de Wall-mart te rijden die we onderweg gezien hebben voor nog een paar boodschapjes (o.a. weer zon eenmalig barbequetje) te doen en naar de gister gereserveerde campground te rijden. De Tom-Tom kent hem echter niet. Maar met een route terug naar waar we vandaan kwamen (begrijpt u wel) komen we vanzelf weer langs deze campground. Als we daar aankomen blijkt dat we vanaf de Wall-Mart de hele weg dat barbequetje op de rand van de bank hadden staan, waar ik hem bij het wegzetten van de boodschappen even had neergezet. We krijgen weer een mooie plek met uitzicht op bergen in de verte en ook weer van die bijzondere lava-velden. We vermoeden dat daar ook wel prairiehonden zullen zitten, die we vandaag eerder in best wel grote aantallen hebben gezien. Grappige beestjes, die goed moeten uitkijken voor de roofvogels in de buurt, die er echt op uitzijn om zon beestje te verschalken

Ook op deze camping kunnen we weer een eenvoudig maar smakelijk dinertje bestellen, wat we ook doen. Dat scheelt weer koken. En morgen zouden we in plaats van naar Dennies ook op de campground kunnen ontbijten (zit bij de prijs inbegrepen). Maar ik schat zo in dat het toch een Dennies wordt. Maar dat zien we morgen wel weer. De base-ball wedstrijd is net afgelopen, dus tijd voor bed. Het is tenslotte al weer tien uur geweest.