Vandaag halen we eerst onze huurauto op. Of eigenlijk ik zet Marja af bij het verhuurstation en rij dan gelijk door naar Sam’s town en Marja haalt de auto op. Dat doet ze weer via de Kiosk. Even alles invullen en je papiertje wat je nodig hebt om je auto mee te nemen rolt er zo uit. Op naar de auto’s en er staan nu meer auto’s om uit te kiezen dan aan het begin van de reis. Ze kiest een voor een blauwe Ford escape, omdat we thuis een Kuga rijden is dit allemaal lekker bekend. Bij het uitrijden van de garage wordt gevraagd om een paspoort. Dat was heel even zweten omdat ze in eerste instantie dacht dat dit in de camper lag. Zonder paspoort geen auto! Dan bedenkt ze zich toch ineens dat ze de map bij zich heeft en daar zitten onze paspoorten ook in. Anders had ik ook weer terug moeten rijden het verhuurstation.
Vandaag moeten we gebruiken om de camper op te ruimen en onze spullen alvast maar even in de koffers te stoppen. Inpakken kun je dat nog niet noemen. Dat doen we wel als we in het hotel zijn. En als het om het gewicht van de koffers gaat zullen we toch nog wel wat moeten overhevelen van de ene koffer naar de andere. Als ik mijn koffer tussendoor toch even weeg blijkt dat ik nog zo’n 7 kg extra zou kunnen hebben. Dus er is nog marge.
Omdat we nu weer op een camping staan met douches, gaan we daar eerst ons even opfrissen.
En dan doen we lekker rustig aan. Marja update nog wat foto’s en verslagen en ik lees mijn boek uit (de nieuwste van Dan Brown: Origin).
Wat later in de middag gaan we richting the Red Lobster, waar we gaan eten vanavond. Maar voordat we daar binnen stappen gaan we eerst nog even kijken of we misschien bij PetCo iets kunnen vinden voor de hondjes van de oppas van Triss. Maar ze hebben dit jaar niet zulke leuke koekjes voor honden als andere jaren. Dus dat wordt niks.
Maar er zit ook nog een Pet Land in de buurt. Dus daar stappen we ook binnen. En het liefst stap ik daar ook gelijk weer naar buiten. Ze hebben hier namelijk een flink aantal kooien/hokken staan, waar allemaal pups in zitten, liggen, elkaar het leven een beetje zuur maken, een beetje rondhangen of wat apatisch voor zich uit liggen kijken.
Mijn hart draait om als ik zie hoe sommige van deze hondjes, elke keer als er iemand langsloopt, verwachtingsvol meedraaien met misschien wel een nieuw baasje en hun pootjes tegen het glas zetten, alsof ze willen zeggen: neem mij mee, neem mij mee. Of als je ziet hoe sommige hondjes je een beetje troosteloos aankijken als je naar ze kijkt.
Ik word er zelfs emotioneel van. Wetend ook, dat je hier maar weinig aan kan doen. Je kunt ze moeilijk allemaal opkopen en bij goeie baasjes onderbrengen, hoe graag je dat ook zou willen.
Met andere woorden, daar staan we snel weer buiten, zonder verder eigenlijk nog echt gekeken te hebben naar lekkernijen voor onze eigen hondjes, back in Holland.
We gaan dan eten bij the Red Lobster, waar we aan het begin van de reis ook gegeten hebben.
En dan weer terug naar de camper, om nog wat dingen op te ruimen en te kijken wat we kunnen achterlaten bij Road Bear en wat er weggegooid kan worden.
En dan is ook deze dag weer om.