The wind has found us again, en wat is Zion druk zeg

Gisteravond, toen we bij het kampvuur zaten, begon het even zachtjes te waaien. Gelet op de hoeveelheid wind (of misschien beter: storm) die we hebben gehad deze vakantie, riepen we: Hou daar mee op. Maar toen we in bed lagen merken we, dat de wind toch weer steeds harder gaat blazen. En vanochtend is dat nog niet over. En het is nog een koude wind ook. Wat te doen? Naar Valley of fire. Daar is het in ieder geval veel minder druk dan hier in de Zion valley. Want mensen, wat een gekkenhuis is het hier. Alle parkeerplaatsen zijn bezet. In het Visitor Center lijkt het wel een kinderopvang. En we denken: als we naar een pretpark willen dan doen we dat wel uit eigen keuze. Maar niet omdat er zoveel mensen naar een natuurpark komen.

Dus twee goede redenen om Zion dan toch maar al weer te verlaten. En we besluiten uiteindelijk een paar dagen eerder naar Las Vegas terug te keren. Dan kunnen we in alle rust nog wat shoppen, misschien nog wat in het zwembad rondhangen als het te heet wordt. En de laatste twee nachten natuurlijk genieten van onze kamer in het Cosmopolitan met uitzicht op de fonteinen van Bellagio.

We zitten nu onderweg naar Vegas even aan een Starbucks. Die hebben we al een paar dagen niet gehad. En we kunnen gelijk nog even wat winkels bekijken in The Shops of Zion. We komen daar eindelijk een winkel tegen waar ze ook Painted Pony’s verkopen. Ze hebben weer een paar mooie erbij staan. En een daarvan nemen we mee.

Als we verder rijden komen we op het stuk waar we onze eerste reis in 2009 onze ogen hebben uitgekeken. De weg loopt daar door een canyon uitgesleten door de Virgin-river (en andere natuurverschijnselen natuurlijk), die ook door het Zion-park stroomt. Deze rotsen zijn weer anders dan alle andere rotsen. Met voornamelijk grijs als kleur en in lagen opgebouwd die onder een hoek van zo’n 30º schuin omhoog lopen (of omlaag afhankelijk van hoe je er naar kijkt).

We rijden daar een flink aantal mijlen tussendoor en dan ineens: geen rotsen meer maar een open vlakte.

Verderop blijkt dat Nevada ook een schitterende staat is. Als we een tijdje over de freeway hebben gereden wil Marja nog even stoppen. En bij een afslag zegt ze, ga er hier maar even vanaf. We slaan daarna linksaf en daar is een parkeerplek. Blijkt misschien niet helemaal toevallig nou net de afslag naar Valley of Fire te zijn. En na wat heen en weer gepraat besluiten we de toeristische route te nemen. En dat is een goede keuze. Want de omgeving rondom de Valley of Fire is ronduit schitterend. Ook weer een weg die zich tussen veelgekleurde bergen en rotsen doorslingert, die je af en toe een paar mijlen verder al weer tegen een helling ziet liggen en waar de omgeving opnieuw adembenemend is. Valley of Fire heeft zijn naam te danken aan de felrode rotsen die daar liggen. Maar ook buiten die Valley zijn er plekken waar het lijkt alsof er pardoes wat rode rotsen zijn neergegooid. En wat je ook ziet is, dat de bergen hier oorspronkelijk redelijk donker van kleur zijn en dat er ook veel lava in of op de grond ligt. Maar op sommige plekken zie je dat als die donkere laag verdwijnt door erosie, daaronder rotsen tevoorschijn komen die die felrode kleur hebben. En dat geeft heel bijzondere effecten.

dag-25
dag-25-11

We zijn deze weg gaan rijden, als een soort afscheid van de natuur en het wildlife. Die zullen we in Vegas niet zoveel zien schatten we in. En als we ergens stoppen en we een klein stukje naar een soort kloof lopen, zien we ineens een eind verder op in die kloof een aantal Bighorns wegrennen. We proberen ze te volgen, maar we raken ze toch uit het zicht kwijt. Marja haalt haar camera met grote lens en probeert ze terug te vinden. En warempel ze ziet ze aan de overkant over de rotsen klauteren. En het blijken er zelfs zes te zijn, die daar rondlopen. Ze kan er een flink aantal (zo’n 120) foto’s van maken. Zo van ‘niet geschoten zeker mis’. En er zitten best wel weer mooie foto’s tussen.

dag-25-10

Dus een aantal kilometers meer betaalt zich hier uit in mooie foto’s van wildlife, dat we nog niet veel eerder hebben gezien.

dag-25-8
dag-25-2
dag-25-5

En dan rijden we Vegas binnen. En onze navigatie vertoont weer eens een paar van zijn kuren en wil ons door drie keer rechtsaf te laten slaan, linksaf te laten gaan (of zoiets). Maar gelukkig heeft Marja een beetje in de gaten waar we rijden en gaan we gewoon direct rechtsaf in de goede richting.

‘s-Avonds gaan we nog even gokken. Nou veel succes heb ik daar niet in. Ik ben snel door het geld heen. Marja zit dan achter een kast, die op het moment dat ik daar aan kom lopen, flink aan het rammelen is. Ze wint meer dan 44 dollar. Dus dat is wel weer lekker.

Met een Starbucks in de handen lopen we terug naar de camper, waar Marja nog wat foto’s upload en ik het verslag schrijf.

En om volledig te zijn: er waait hier (gelukkig) geen harde wind en het is warm.

© MarenKo 2013