Leaving Las Vegas, rescue workers en bighorn sheep

Opnieuw een onrustige nacht met weer de nodige slaaponderbrekingen. Nog niet helemaal gewend. Daardoor zijn we ook weer vroeg op. Zoals gewoonlijk Marja veel eerder dan ik. Maar ik ben toch ook al op om half zeven.

Na het douchen gaan we eerst de huurauto even aftanken: kosten $ 9.40. En dat met een benzineprijs van $ 2.55 per gallon ofwel nog geen 70 dollarcenten de liter. En de dollar helpt ook nog een handje. Maar ondanks dat we niet veel kilometers maken met onze huurauto, is het toch erg handig er een te hebben. Bijvoorbeeld van het vliegveld naar je hotel, het ophalen van de camper. Daar heb je dan geen taxi’s of shuttles voor nodig. Bovendien is even ergens gaan eten zo’n eerste avond ook veel makkelijker met een auto dan met een camper, kun je je voorstellen.

Na het tanken weer terug naar de campground, de camper loskoppelen en op weg om de huurauto terug te brengen. Altijd lastig in twee voertuigen rijden. Marja is waarschijnlijk 3 maal door het rood gereden.

Bij Alamo (de verhuurder) vragen en kijken ze nergens naar als Marja de auto komt inleveren. Dus dat was snel geregeld.

En dan gaat het echte werk beginnen.

Vandaag is Valley of fire ons doel. We kennen deze Valley al wel, maar we willen er graag nog een keer overnachten. Stilte en sterren zijn dan ‘s-avonds je metgezel. Behalve als er iemand op de plek naast je ineens een indiaans muziekje op een fluit gaat spelen.

Maar dat is pas vanavond. Eerst moeten we nog door Lake Mead Recreational Area. Daar kopen we ook weer onze nationale parken pas. Die kunnen dan volgend jaar ook nog gebruiken voor Yellowstone.

Opmerkelijk is de rust die over je komt in vergelijking met met name de drukte op de wegen in en rond Las Vegas.

En uiteraard ondergaat ook de omgeving een drastische metamorfose. We rijden weer door een omgeving met rotsen in allerlei vormen en kleuren. Zoals ik al vaak gezegd heb is het de variatie in het landschap dat ons elke keer weer enthousiast maakt voor het rijden door Amerika.

valley-of-fire-2
valley-of-fire-2-31
valley-of-fire-2-41


Als we bij de ingang van Valley of Fire komen aanrijden moeten we even zien (op de borden) of we  ook entree voor het park moeten betalen als we in de Valley kamperen. Dat blijkt niet het geval.

valley-of-fire-2-121
valley-of-fire-2-111


We zien daar ook een paar bighorn sheeps de weg oversteken. Daar wil Marja wel en foto van maken. Daarbij wordt ze op de dieren gewezen die weer in beeld komen. Dit blijkt een man van een rescue-eenheid te zijn, die op zoek zijn naar een man die 2 weken eerder is verdwenen en nog niet is teruggevonden. Deze mensen werken ook met zoekhonden, dus daar wil Marja wel wat meer van weten. En dan blijkt maar weer eens, dat Amerikanen toch snel openstaan voor een gesprek.

Dan gaat het weer verder.

Een korte stop bij het visitor-centre van de Valley of fire en dan door naar de campground. Kijken of er nog plekken met electriciteit zijn. Als we bij de ingang staan om een envelopje te pakken waarmee je je plek moet betalen rijdt ons een andere camper voorbij. En waar we bang voor zijn gebeurt ook. Deze pakt de laatste plek met electriciteit, verd..e. Dan maar een plek zonder. Gelukkig vinden we er daar nog wel een van, anders hadden we een probleem gehad.

We zetten de picknicktafel en onze stoeltjes uit om te laten zien dat dit onze plek is en als we een tijdje even niets gedaan hebben (daar is het eigenlijk veel te heet voor: om iets te doen dan) gaan we weer op pad. We willen de scenic route rijden en misschien een wandeling maken naar de Fire Wave. Een rotsformatie die doet denken aan een golf, maar dan in rode kleuren met grijs daar doorheen.

naamloos-81
naamloos-101


We gaan nu eerst even bij het Visitor centre kijken of ze daar misschien een zonnebril voor me hebben. Niet dus. Maar wel een pet voor Marja. Ik draag in deze zon maar weer mijn hoed. Dat beschermt me in ieder geval tegen het verbranden van mijn hoofdhuid, zeker met de zon die we hier hebben.

En daarna rijden we dan over de scenic weg. Nou jullie moeten maar de foto’s bekijken om en indruk te krijgen hoe dat er uitziet. Want het is weer eens van buitenaardse schoonheid. Met al die rooie rotsen, die wel lijken omhooggeduwd te zijn tussen al die andere rotspartijen en weer andere kleuren. Bijna onwerkelijk, zo mooi en bijzonder als da is.

Nadat we bij het eind van deze weg zijn teruggedraaid (ja je zal wel moeten aan het eind van een weg) komen we bij de parkeerplaas voor de Fire Wave. Marja chekt even hoe lang de hike is. En dat blijkt maar 900 meter te zijn (en dan nog terug ook natuurlijk). Nou dat moet ons wel lukken. Dus paar flesjes water gepakt en aan de wandel.

Wie de Fire Wave kent van foto’s zal net als wij bij die foto’s altijd de indruk te hebben dat dit gaat om best wel een grote rotspartij, die lijkt op een golf met een prachtig lijnenspel van rode, grijze, blauwachtige rotslagen.

Komt die even bedrogen uit. De Fire wave blijkt namelijk (als we tenminste de goede rospartij hebben bekeken) aanzienlijk kleiner dan we verwachten. Gelukkig hebben we daar geen uren voor hoeven lopen, want het valt echt wel een beetje tegen. De omgeving is bijna nog spectaculairder.

valley-of-fire-2-181
valley-of-fire-2-201
valley-of-fire-2-211


Na onze wandeling gaan we terug naar de campground, kijken of onze stoeltjes er nog staan en de steaks in de marinade zetten.

Bij de ingang van onze lus worden we tegengehouden door een mevrouw, die ons wijst op een bighorn sheep die vlak voor ons aan het eten is. Of we voorzichtig willen zijn, want het dier is een beetje schrikachtig. Uiteraard worden daar ook weer een aanal mooie platen van geschoten.

valley-of-fire-3-2


De steaks zijn fors uitgevallen en ik moet weer even wennen aan het bbq-en. Ze hadden beter gekund. Maar ze waren wel lekker.

En zoals het hoort steken we na het eten ook nog even een paar blokken hout in de hens.

Marja experimenteert nog even met wat sterrenfoto’s nadat ze eerder op de dag al een aantal chip-munks heeft geschoten.

en dan nu nog even het verslag schrijven en dan maar weel onder de wol. Nou ja beter gezegd: naar bed. Want onder de wol zal er hiet niet bijzijn, alhoewel de thermometer zo te voelen toch wel wat graadjes is gezakt.

valley-of-fire-3-7
© MarenKo 2013